ای نخـــــل شکستــــه قامـــت ای بـــم

اسطــــــــوره ی استقامـــــــت ای بـــم

چون شد که چنین به هـــم شکستی؟

در معبـــــــــر نیستـــــی نشستـــــــی

جغـــــدی کــــــه نشستـــــه روی باره

مـــی مــویــــد و می کنــــد اشــــــاره

در سینــه به جــــز ملال و غم نیست

زیـــــــرا اثـــــــری ز ارگ بــــــم نیست

آنگونــــه کــه جــــــــان عاشقان رفت

این بــــــرگ هویّــــت از میـــــان رفت

ای نخــــل شکستــــه قامــت ای بم

اسطــــوره ی استقامــــــــت ای بم

مشهــــــور زمـــــانـــــه بـــــود ارگت

بشکســت و بریخت همچـــــو برگت

کــــــو گنـــــج گرانبهــــــای پـاکـــان

میـــــــراث گـــرامـــــــی نیــــاکــــان

ای مــــــــادر داغـــدیـــــده فـرزنـــد

دلهــــا ز غمـت بـــــه سینــه لرزنـد

بس داغ جـــوان بـــه سینـه داری

بس گنـــــــــج گـــران دفینه داری

از داغ تــــو پشتهــــــا کمـــان شد

سیلاب ز دیــــــــده هـــا روان شد

از بسکه غـــم تـــو جانگداز است

دیگر نــه لبی بـــه خنده باز است

ای مـــرد و زنت همــــاره مظلوم

زحمتکش و بی نصیب و محروم

بس دیــــده بـــلا ز خصـم ایــران

گاه از مغـــــــولان گـــه از انیـران

خـوردنـــد همــــاره دسترنجــش

بـــردند ز  خانـــــــــه کوه گنجش

یک بـــــــار دگر بـــلا بـــــه جانـت

افتـــاد و بسوخـــــت استخوانت

مــــانــــدنــــد هــــزارها هشیوار

از پیــــــر و جـــــــوان به زیر آوار

ای بـــم به تو ما همیشه نازیم

باشد کــــــه دوباره ات بسازیم.